Lien heeft een verhaal geschreven!
Het gevoel dat daar bij hoort is verdriet voor buitensluiten.
Geniet er van!!
Het buitengesloten meisje
Er was eens een meisje, ze ging heel graag naar school. Daar had ze zes toffe vriendinnen.
Ze was superblij met die vriendinnen. Maar op een dag, zei één van hen: ‘Ik wil jou vriendin
niet meer zijn.' Dat vond het meisje niet zo leuk. En nadat ze dat zei, begon ze het meisje te plagen.
De gemene vriendin noemde haar een huilbaby, dat vond ze niet prettig. Ook stak de gemene
vriendin haar tong uit. Dat vond het geplaagde meisje opnieuw niet prettig.
Een tijdje daarna sloten die andere vriendinnen zich daarbij aan. Dat vond het meisje niet prettig maar ze moest er mee leven. Het meisje had nog drie andere vriendinnen maar toen wou ze niet met die
vriendinnen spelen. Dus het meisje zat heel de speeltijd alleen op het bankje. Ze dacht erover na
of die (vriendinnen) die bij die gemene vriendin waren aangesloten, haar vriendinnen nog waren.
In de middag kwam het meisje terug op school aan, want ze was thuis gaan eten en die gemene vriendin ging naar de wc Een vriendin die daarbij was aangesloten zei: 'Ik ben je vriendin nog.' Dat vond het meisje superfijn om te horen. Die gemene vriendin kwam terug van de wc dus die vriendin
ging ook terug. En op een dag kreeg het meisje een berichtje van die gemene vriendin. En in het
berichtje stond: Wil jij mijn vriendin terug zijn?
Het meisje kon het niet geloven en zei ja!
Gelukkig loopt het goed af!! Knap geschreven, Lien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten